Ecelime Kandım Da Froi, Anıl Piyancı

Ecelime kandım ne dicem sandın
Delice sardım sana
Ama sonucunda yetmemişti sabrım
Beklemiştim bunca zaman neticede saldım artık
Yinede ismini duyar gibiydi kulaklarım

Yankılandı her gece aşkımız çığlıkları
Hatılardıkça anıları gelirdi çıldırasım
Ve şimdi sırlarımız döküldü ortaya tam
Yine de bunca şeyi tek sözümle sonlayamam

Doldursanda gözlerime yaş
Nolur sakla öfkeni biraz
Korkutsanda beni fazlasıyla
Sen de yapamazsın inan başkasıyla

O yüzden kaostan uzak dur
Yeter bu kadar oyun derin bi tuzak bu
Kendine gel artık vakit çokta geç olmadan
Bilirim bırakmak geride acıları zor zanaat

Tabi ki zor zanaat bu
Gerelim kol kanat dur
Sarılıp korkamadan
Yarından geç olmadan

Zaman hiç acımadı
Yüzünü tanımadım
Ecelime kandım
Ecelime kandım

İçime sığamadım
Sana yaranamadım
Gözlerine yandım
Gözlerine yandım

Sana kalsa saklanmıştım ben
Bir köstebek gibi toprağın altına
Oysaki çoktan ölmüştüm de
Ruhum bakarken sana yukarılardan

Beni diri diri yaktılar hiç korkmuyorum
Döneceğim küllerimden günümü bekliyorum
Varsın bu kaygı hep var olsun benim olsun
Bu gök yüzünden yağan ışıklar seni bulsun

Zaman hiç acımadı
Yüzünü tanımadım
Ecelime kandım...

İçime sığamadım
Sana yaranamadım
Gözlerine yandım...

Zaman hiç acımadı
Yüzünü tanımadım
Ecelime kandım
Ecelime kandım

İçime sığamadım
Sana yaranamadım
Gözlerine yandım
Gözlerine yandım