Hardasan Tural Davutlu

Gün kimi ömrümə nur saçan ay kimi itməyəcəydin sən
Dərdimi anlayıb halımı lap betər etməyəcəydin sən
Bəs məni tərk edib heç zaman heç yerə getməyəcəydin sən
Söylə indi söylə yarım hardasan

Dərd elə şeydir ki məhv edir insanı amma gəl ölmürsən
Kəsilir ümüdlərim üzülür ümüdlərim axı niyə gəlmirsən
Sən mənim halımı dərdi məlalımı qüssəmi bilmirsən
Öldürür məni ahuzarım hardasan

Mən sənin eşqinə möhtac olan divanəyəm
Divanəyəm ey nigarım hardasan
Ruhumu cismimi odlara yaxan pərvanəyəm
Yoxdu sənsiz bir qərarım hardasan

Bir dəfə halımı sormayan insana özgəmi xoş gəldi
Boş yerə tərk eləyib gedən hər zaman əlləri boş gəldi
İsti münasibət oldu soyuq qəfil ömrümə qış gəldi
Soldu getdi laləzarım hardasan

Mən səni hər şeyə həm yerə həm göyə hər şeyə qısqandım
Gözlərim axdarır hey səni gördüyüm hər kəsi sən sandım
Bir dəfə görməy üçün səni hər dəfə yollara boylandım
Bitməz mi bu intizarım hardasan

Mən sənin eşqinə möhtac olan divanəyəm
Divanəyəm ey nigarım hardasan
Ruhumu cismimi odlara yaxan pərvanəyəm
Yoxdu sənsiz bir qərarım hardasan