Üzüm Nigar Muharrem

Acıyorum inan haline
Bu gidişle zor dönmen özüne
Üzüm bile kararıp bakıyor üzüme
Bilmiyorum konuşayım hangi yüzüne

Kırdım kalemi bir sözüne
Bakacaksın söyle nasıl yüzüme
Kanmam bir küçük kuru tebessüme
Bu yüzden ulaşamıyoruz çözüme

Dönüyor siyahım beyazına
Demir atıyorum sabahların ayazına
Çekiyorum ayracı kaderin arasına
Bir daha sıkıyorum umudun kafasına

Kurudu üzümler bendeki sen gibi
Kaybettin dönme sakın geri
Olsa da artık kalemin hiyleli
Kapandı bendeki aşk defteri